Galatasaray dendiğinde ilk akla gelendi Ali Sami Yen stadı.Tüm dünya burda tanımıştı Galatasaray'a olan sevgimizi.Nice zaferler,hüzünler hepsi mazide kaldı artık.Bunu bir türlü kabullenemiyorum.Evet İstanbul'da yaşayan bir Galatasaray taraftarı kadar gidemedim mabedimize,toplasan 10'u geçmez gittiğim maç sayısı.Ama yinede çok üzdü bu veda,tahmin ettiğimden çok daha fazla.Bundan sonra Galatasaray yarım kaldı,gitti gidiyor denilen ruh dün akşam tamamıyle gitti bence.Çoğu kimsenin aksine ben TT Arena'yı bir türlü kabullenemiyorum.Adından tut,koltukların rengine kadar bize ait değilmiş gibi geliyor.Bu kabullenememe duygusu ne kadar sürer bilmem ama biz dün akşam benliğimizi kaybettik.Bilmiyorum mantık dahilinde konuşmuyorum belki,belki de çok duygusalım ama hissettiklerim bunlar.
Maç hakkında söylenecek çok şey yok.Hagi'nin takımının en büyük sorunu pozisyon üretememesi.Ofansif açıdan zayıfız.Culio,Kazım girene dek doğru dürüst pozisyonumuz yoktu.Bir de rakibimizin 2.lig klasman takımı olduğunu düşününce durumun vahamiyeti ortada.Evimizde oynayacağımız her maçta zorlanacağız maalesef.Culio ve Kazım'ın oyununu beğendim.Özellikle Culio etkili göründü.Bu şekilde devam ederse takımın vazgeçilmezi olur.Takıma bir santrafor ve çift yönlü orta saha şart.Bu bölgeye yapılacak transferlerin hayati önemi var.Onun dışında mevcut kadro bize kalp krizi geçirtmeye devam eder.Bu arada Ali Sami Yen'de son golü Kazım attı,hayat ne tuhaf...
Tugay'la beraber bende ağladım. Hayat gerçekten çok tuhaf Servet rövaşata golü attı!
YanıtlaSil